ویلهلم هامرس هوی (۱۸۶۴-۱۹۱۶) متولد کپنهاگ و یکی از مشهورترین هنرمندان دانمارک است. از او به عنوان نقاش پرتره، معماری و فضاهای داخلی یاد می‌کردند و بعدها به عنوان «نقاش اتاق های آرام» شناخته شد. او از فضاهای داخلی آپارتمانش به عنوان استودیوی خود و نیز موضوعی برای بسیاری از نقاشی‌هایش استفاده می‌کرد. نقاشی‌های هامرس هوی خاموشی و خلوت را به تصویر می‌کشند. او در بسیاری از آثارش زنی تنها، با لباس سیاه که پشت به بیننده دارد را نقاشی کرده است.
برای نمونه می‌توان به نقاشی «فضای داخلی با زنی جوان از پشتِ سر» اشاره کرد که در آن آیدا، همسر و مدل بسیاری از آثار ویلهلم به تصویر کشیده شده است. این اثر حسی از سردی و رازآلودی را سبب می‌شود. از خود می‌پرسیم زن چه چیزی را مخفی می‌کند و یا چرا پشتش را به ما کرده است؟ نوری که بر گردن زن افتاده است حکایت از وجود پنجره‌ای در اتاق دارد. جزئیاتی که هامرس هوی در شی‌ء روی کمد به کار برده است نشان از زیبایی‌شناسی عمیق او دارد. آرامش و سکوتِ اتاق هر چند ممکن است برای لحظه‌ای ردی از ورمیر و هاپر را یادآور شود اما هم‌چنان سبک منحصربه‌فرد و رازآلود او را باقی می‌گذارد.
پس از مرگ هامرس هوی در سن ۵۱ سالگی و در اثر سرطان حنجره، به نظر می‌رسید که این هنرمند فراموش شده است. تا اینکه پس از صد سال بواسطه دو نمایشگاه در موزه هنر متروپلیتن (۲۰۰۱) و رویال آکادمی (۲۰۰۸) آثار ویلهلم هامرس هوی مجددا مورد توجه قرار گرفتند.
