ژستورال اصطلاحی است که برای توصیف رنگ‌گذاری با استفاده از حرکات و رفت‌وبرگشت‌های آزادانه‌ی قلم‌مو استفاده می‌شود.
این اصطلاح در ابتدا برای توصیف نقاشی هنرمندان اکسپرسیونیست انتزاعی۱ همچمون جکسون پولاک۲، ویلم دو کونینگ۳، فرانتس کلاین۴، رابرت مادرول۵، هانس هافمن۶ و دیگران (که به آنها نقاشان کنشی۷ نیز گفته می شود) استفاده شد. در مورد پولاک، قلم مو ممکن است یک قلم‌موی خشک شده یا حتی یک تکه چوبی باشد که در رنگ آغشته شده و روی بوم کشیده شده و یا بر بالای آن حرکت کند. پولاک حتی بعضا رنگ را مستقیما از قوطی بر روی سطح اثر می‌ریخت. ایده این بود که هنرمند از طریق حرکات و کنش‌های فیزیکی تکانه‌های درونی خود را به سطح اثر منتقل کرده و چیزی از احساسات یا حالات ذهنی او توسط بیننده در علائم رنگی که از این کنش‌ها حاصل می‌شود خوانده شود. دی کونینگ در این باره می‌نویسد: «من به این شکل نقاشی می‌کنم زیرا می‌توانم لایه‌های بیشتری را دوباره و دوباره به اثر اضافه کنم – درام، خشم، درد، عشق – که از دریچه چشمان شما مجددا به یک احساس یا ایده تبدیل می‌شود.»
این رویکرد به نقاشی ریشه در اکسپرسیونیسم و اتوماتیسم۸ دارد (به ویژه نقاشی خوان میرو۹). ایروین سندلر۱۰ در کتاب خود «اکسپرسیونیسم انتزاعی» انتشار یافته به سال ۱۹۷۰، دو شاخه از جنبش را متمایز کرد، «نقاشان حرکتی۱۱» و «نقاشان رنگْ پهنه۱۲». اصطلاح ژستورال برای هر نقاشی که به این روش انجام می‌شود به کار می‌رود.
۱- abstract expressionist
۲- Jackson Pollock
۳- Willem de Kooning
۴- Franz Kline
۵- Robert Motherwell
۶- Hans Hofmann
۷- action painters
۸- automatism
۹- Joan Miró
۱۰- Irvine Sandler
۱۱- gesture painters
۱۲- colour field’ painters
