هم این و هم آن / نویسنده: مونس محمودی
مرتضی دره باغی در نقاشی های چندلتی اش از خصلت تکرار شوندگی مفهوم موتیف استفاده کرده ونقش مایه های مختلفی را در چیدمان های بزرگ و کوچک با تکراری اندی وارهولی و برگرفته از هنر پاپ و عامه پسند و نیز با نزدیک شدن به هنر دیدگانی (اوپ آرت) که مجموعه ای از تکرار متقارن خط ها ، شکل های خرد و سطوح مختلف برای ایجاد خطاهای دیدگانی و عدم قطعیت در آنچه دیده می شود است به وجود آورده که هم دارای صورت زیبا و پاپ و خوش آیندی است که مابین گرافیک و نقاشی در نوسان است هم به لحاظ ساختاری و معنایی قابل توجه است.
مجموعه جدید دره باغی درگیری با مفهوم آشنای سنت و مدرنیزم است که همواره نقاشان ایرانی در سالهای مختلف با آن با مواجه بوده اند . او این بار با روش تکرار و تکثیر به نمایش این تجربه زیسته ایرانی که به قول مرحوم داریوش شایگان تجربه ی هویتی چهل تکه است پرداخته که ساختار مجموعه او هم بی شباهت به روش تکه دوزی (پچ ورک) نیست.
نقاشی های او چیدمانهایی از نقش مایه های سنتی ، انتزاعی و آبستره هستند و هر کدام از بخشهای کار در عین استقلال با تکه ای دیگر معنی می یابد نه به عنوان تک اثری مستقل.
او با زبان آبستره و ایجاد فرمهایی پیچان و سردرگم در میان فرم های منظم ومجرد و منتزع شده، شوکهای تصویری ودر عین حال نظامی تقابلی از دوگانه های نظم و بی نظمی، ایستایی و پویایی، تاریکی و روشنی ، عقل و احساس و وحدت و کثرت ایجاد کرده است.
آثار این مجموعه را دوگانه ها ، سه گانه ها و چندگانه هایی می سازند که با تکیه بر فرم ، مرز ظریف آبستره ، انتزاع و تجرید را نشان می دهند . مرزی که همواره در اصلاحات رایج به غلط دچار درهم آمیزی و جایگزینی برای یکدیگر می شوند.
در این مجموعه فرم های رنگین و آبستره در عین تلاش برای آزادی و بیانگری باز همچون نقش مایه های سنتی دارای ساختاری واحد هستند و تکرار و تکثیر می شوند . آنها در هم تنیده و فشرده اند ، برای همین با اینکه می خواهند از مرز انتزاع فراتر روند و مجهول و غیرقابل پیش بینی باشند هنوز در میان نقوش سنتی گرفتارآمده اند و نمی خواهند خود را مستقل ابراز کنند و حتی خواسته یا نا خواسته یادآور فرم های نقاشیخط می شوند و حضورشان شبیه آکسان هایی می شود که در نظام به هم پیوسته سنت گه گاه حضور یافته و نشانی از شیوه ی حرکت ما به سمت مدرن شدن است . حرکتی یک خط در میان ، با وقفه و مکرر.
نقاشی های دره باغی همزیستی مسالمت آمیز تضادها است که نشان از تجربه زیسته ی یک ایرانی است که هم این است و هم آن. هم یک پا در سنت دارد هم می خواهد بندهایش را گسسته و از آن رهایی یابد.
