وارونگی

همیشه تعریف آنتروپومورفیستی انسان از زیبایی و خوبی با آنچه در طبیعت جریان دارد، یکی نیست و همین مساله باعث تخریب تدریجی طبیعت شده است. آنجا که پای منافع انسانی به میان می‌آید، طبیعت و موجودات غیرانسان آن نادیده گرفته می‌شوند تا میدان برای ابزارهای انسان‌ساخته بازتر گردد و دیری نمی‌پاید که انسان زمین را برای دیگر ساکنان آن جیره‌بندی کند. انسانِ سیری‌ناپذیر از تحولات، تا زنده است با دست بردن به چرخه طبیعی محیط، جای خوبی را با بدی و بدی را با خوبی بر طبق نظر خود تغییر می‌دهد و تعریف شخصی برای آنچه نمی‌پسندد و آسایشش را به هم می‌ریزد و آنچه می‌پسندد و برایش خوشایند می‌آید، برمی‌سازد. انسانِ بیگانه از خویش و از دنیا، طبیعت را نشناخته و از وارونگی نگاه و اندیشه‌اش طبیعت را مصدوم و مسموم خواهد کرد.
› آذر شریفی | بیانیه نمایشگاه «وارونگی»