پروانه اعتمادی
م. ۱۳۲۷ / تهران
تفاوت آثار پروانه اعتمادی در دورههای مختلفی که تکنیکهای متفاوتی را آزموده، حاکی از تجربهگرایی و روحیه جستوجوگر این هنرمند نوگراست. پروانه اعتمادی در پی بیانی نو و تمثیلی از فرم است. او همواره در دورههای مختلف کاریاش تلاش کرده با زبانی خلاصه و گاه شاعرانه شیء آشنا و معمول زندگی روزمره را انتخاب و به مدد جادوی هنر آن را در فضایی ناب، مدرن، بیمکان و فرازمان بازمعنا کند.
یکی دیگر از وجوه خاص هنر اعتمادی، یافتن قابلیت متریالهای مختلف در طول دوران پرکار هنریاش است. میتوان کارهای او را به چند دوره تقسیم کرد: دوره نقاشیهای سیمانی و طبیعت بیجانها، دوران مدادرنگیها و پارچهها و ترمهها و تور بافتها و دوران کلاژها. تنوع استفاده از متریالهای سادهای چون مدادرنگی تا بهرهگیری از سیمان نشان از روحیه خلاق و جسورانه او دارد که بنابر گفته خودش «سلیقهاش را از بهمن محصص به یادگار گرفته و جسارتش را از آل احمد». اما او همواره به طبيعتبيجان دلبستگی داشته است. گلها، پارچههای توری و ترمه و انارها در تمامی اين دورهها به شكلی تكرار شدهاند.