حسین زنده‌رودی
م. ۱۳۱۶ / تهران
حسین زنده رودی متولد به سال ۱۳۱۶ در تهران، بيش از چهل سال است که مقيم کشور فرانسه است و در اروپا و آمريکا با نام “شارل حسين زنده رودی” شناخته می شود. از زنده رودی نقل است که با ديدن يک پيراهن دعا نويسی شده در موزه ايران باستان بود که هنر گذشته ايران را کشف کرده است. نقش‌مایه‌های هنرهای عامیانه و عناصر سنتی و فولكلوريك ایران و نیز حروف و اعداد و توالی و تکرار آن‌ها عنصر محوری آثار زنده رودی ست. حسین زنده رودی در اواسط دهه پنجاه، متأثر از جام دعاها و اسطرلاب‌های برنجی يا طلسم‌ها و نظر قربانی‌ها و جداول علوم غریبه که در هنر سنتی و باورهای مردمی ریشه‌ای دیرینه دارد آثار پرکاری را به وجود آورد که مملو از اعداد، نوشته و اسامی بودند.
زنده رودی از مهم‌ترین چهره‌های نسل دوم نقاشان نوگرای ایران است که دغدغه‌اش کشف ارزش‌ها و ظرفیت‌های حروف فارسی، در شکل‌آفرینی تازه‌ای از هنر بصری است. در تابلوهای وی، حروف و کلمات فارسی در هم تنیده می‌شوند و با پیچ وتاب خوردن در یکدیگر، وحدتی از کثرت را آشکار می‌کنند که در نهایت، انباشتی خیره‌کننده از فرم را رقم می‌زند. ناخوانا بودن حروف، خود امری مهم در دیدگاه و تفکر هنرمند است و تلاش وی را برای جدایی حروف، از نسخ خطی و هنر کتابت به نمایش می‌گذارد. تابلویی از این هنرمند در چهارمین دوره از حراج کریستیز که در سال ۱۳۸۷ و در دبی برگزار شد به مبلغ ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار فروخته شد که رکورد گران‌ترین تابلو نقاشی مدرن در تاریخ نقاشی ایران است.
