بهمن محصص
م. ۱۳۰۹ / رشت
بهمن محصص نقاش، مجسمه‌ساز، مترجم و کارگردان تئاتر در سال ۱۳۱۰ در رشت به دنیا آمد. او را یکی از تأثیرگذارترین و اصیل‌ترین هنرمندان هنر مدرن و نوگرای ایران می‌دانند و برخی از منتقدان او را «پیکاسوی ایرانی» لقب داده‌اند. محصص هنر را در دانشگاه هنر تهران آموخت و سپس در آکادمی هنر رم تحصیل کرد. او به همراه پسر عمویش اردشیر محصص، تصویرگر و کاریکاتوریست مشهور، بخشی از یک جنبش هنری آوانگارد در ایران بود و در چندین نمایشگاه بین المللی مانند دوسالانه ونیز، سائوپائولو و تهران شرکت کرد.
محصص همچنین مترجم پرکار آثار ادبی بزرگانی چون اوژن یونسکو، مالاپارته و پیراندلو بود و نمایش‌هایی چون هانری چهارم پیراندلو را در موسسه گوته و گالری قندریز تهران کارگردانی کرد. محصص به خاطر نگرش سرکش و بی‌احترامی و همچنین هویت آشکارا همجنس‌گرایانه‌اش که در ایران مورد انگ بود، شهرت داشت و اغلب آثار خود را یا به دلیل نارضایتی یا ترس از سانسور نابود می‌کرد. بسیاری از آثار عمومی او در ایران نیز پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ آسیب دیده یا تخریب شد.
محصص بیشتر عمر خود را در رم زندگی کرد و در سال ۱۳۸۹ در رم درگذشت. فیلم مستندی از میترا فراهانی با عنوان فیفی زوزه می کشد به آخرین ماه‌های زندگی او و همچنین میراث هنری او می‌پردازد. آثار محصص به شدت مورد توجه مجموعه‌داران و موزه‌ها هستند و به‌عنوان تجلی بینش و شخصیت منحصربه‌فرد او محسوب می‌شوند. نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و کلاژهای او اغلب دارای چهره‌های تحریف‌شده و گروتسک هستند که دیدگاه‌های او را در مورد وضعیت انسانی، جامعه و سیاست منعکس می‌کنند.
