گالری نگاه میزبان عکس‌های پویا شاه جهانی خواهد بود. گالری نگاه از روز جمعه، بیست و ششم بهمن ماه میزبان نمایشگاهی ست از آثار عکاسی پویا شاه جهانی با عنوان «ساجده». نمایش مجموعه عکس ساجده تا هشتم اسفند ماه در گالری نگاه ادامه خواهد داشت.
نام خود را یکبار می‌نویسم، یکبار به آن نگاه می‌کنم، یکبار دیگر به آن محیط و جغرافیا میدهم… و جز این، دیگر همه چیز فُرم است و صورت‌های نهایی آن.
فرم‌ها و هاله‌ی صورت‌ها که همچون تَرکه‌ی یک درخت خیس، می‌تواند درون یک قاب ثبت و ضبط شود. ضربه و شلاق بزند، مکث کند و نام‌های عام را، خاصیت ببخشد، خاص کند!
نامی که شاید در آن صورتِ مکتوب، نام‌های بسیار باشد و حالت زمانه. زمان و زمانهای که مشخصن به یک “تو”، به یک ضمیر آشنا اشاره میکند و دور میشود. از خود و مرزهای درون قاب بیرون میزند؛ گاهی در سایه مینشیند و گاهی در نور. نورانی میشود و این فعالیت ِثبت نور است.
با این شرح، این عکسها دیگر بینام نیست. خلق الساعه، نسبتی است که گذشته و حال را، بر آن فرم‌ها و هاله‌ها، متمرکز میکند و از محیط و پیرامون آن، گوشت و خون ثابت مانده در عکس (تصویر) برمی‌خیزد و به نام خود، پوست را قواره‌ی یک تن زنانه میکند. زنانگی که ظرفیت همزیستی و زیست با دیگری است. زیست ادامه‌دار و حیات دنباله‌رو ِ آن.
به ماند که آنچه از گذشته می‌آید ماندگار است و آنچه از گذشته باقی است، قرار امروزِ یک ضمیر: ضمیر مشترک هرآنچه که دیدنی است و قابل رویت. قابل روایت در جهت زبان تصاویر.
پس، سلام ای امضای زمانه‌ی مشترک! سلام ای طُرفه و معنون مانده بر این فُرم‌ها و فِرم‌های ماندگار. سلامی ای جلای زنانه!
ماندنی را در اثبات نور دیدم و به رسم ذرات مانده از آن گذشته، یک واحد نشان‌دار را قرار ِ یادبود نور اعلام کردم. یاد بود ِنامی از نام‌ها که با سایه روشنهای خود خصلت کلمات را روشنایی میبخشد و به درون عکس میخزد.
و به دور از این معرفگی، گذشته بماند برای ازدحام و جمعیت بیشمار آن.
القصه، زین پس در یک شهر، در یک خیابان، در یک کوچه، در یک خانه، در کنار آن ساعت همیشه روی دیوار، در کنار آن میز و صندلی‌ها؛ یک قاب و یک عکس بر دیوار است که همیشه نام معروف آن امضای آن فرمهای تنانه است و نامی رخ داده بر افق اتفاق! و درست همان‌جا، آنجا خواهد ماند؛ بی‌دخالت حافظه و گذشته، و یا آینده‌ی این روزها و آن شب‌ها. آن آدم‌ها و آن باید و نبایدها…
بر ضمیر ما یک فِرم عکس اثبات بودن در آن بیرون است، دقت چگونه بودن؛ حالا که خیره به دورن قاب نگاه می‌کنیم!
